بنام خدا

 امامزاده محمد اکبر ابن امیرالمومنین علیه السلام در دوران حکومت بنی امیه به همراه تعدادی از یاران باوفای خود جهت ترویج دین مقدس اسلام از طرف نواحی بصره به سمت اصفهان حرکت   می نمایند. در این مسیر نامه ای از طرف حاکمان بنی امیه بدست یوسف دمشقی(حاکم وقت منطقه) می رسد مبنی بر اینکه پسر حضرت علی (ع) و یارانش در ناحیه حکومتی شما قرار دارند،آنان را تعقیب و سرکوب کنید. امامزاده (ع) و یاران وی مورد تعقیب دشمنان قرار می گیرند و در نتیجه بین آنان در محلی به نام گود جنگی در نزدیکی تپه باستانی ده سرخ ( شهر کیان کنونی) جنگی رخ می دهد که به علت کمی یاران ، امامزاده (ع) و یارانش از مسیر کوه چفت بر روی کوه بر آفتاب دستگرد متواری و از مسیری به نام کلنگ بر کوه را بریده و در دامنه کوه در دره ای که در زمان قدیم به دره اژدر نخعی معروف بوده وارد می شوند . در این مکان مجدداً مورد تعقیب دشمنان که از پشت کوه بر آفتاب دستگرد یعنی کوه دره ماران کنونی حرکت کرده بودند قرار    می گیرند و در دامنه کوه در محلی که امروز به شهیدان معروف است مجددا جنگی به وقوع      می پیوندد و کلیه یاران امامزاده (ع) به شهادت می رسند که اثار قبور مطهر این شهیدان هنوز در آن منطقه نمایان می باشد. امامزاده (ع)و غلام ایشان به نام قنبر به سوی جنگل مدار حرکت می نمایند تا اینکه نهایتاً در سنه 79 هجری قمری به همراه غلامش در همین مکان به شهادت  می رسند. از آن زمان به بعد در صورتی که بقعه ای بر روی مزار امامزاده (ع) بنا می گردید به دستور حاکمان وقت مورد تخریب قرار می گرفت، تا اینکه در سال 964 هجری قمری شخصی به نام شیخ احمد شاه قزوینی که در اسناد از او به شیخ احمد شاه دستجردی نیز نام برده شده است ، با اطلاع از موضوع و با عنایت به مقام و منزلت این سلاله گرانقدر و امامزاده عظیم الشان از شهر تاریخی قزوین به این مکان مهاجرت نموده و بر روی مزار کثیر الانوار امامزاده (ع) بقعه متبرکه ای بنا می نماید که به تدریج بناهای مسکونی نیز در کنار آن شکل می گیرد. در گذر زمان جنگل مدار تخریب و به دشت مدار تبدیل میگردد. سپس دشت مدار به دشت گرد و بعداً به دستجرد و نهایتاً به دستگرد تغییر نام می یابد که با توجه به ارادت مردم این روستا به امامزاده بزرگوار نام روستا به نام امامزاده مزین و دستگرد امامزاده نامیده می شود. طبق تذکره واسناد موجود،مادر امامزاده(ع) لیلی نهشلیه(لیلی تمیمی ابن مسعود ابن خالد نهشلیه) همسر چهارم امام اول شیعیان حضرت علی (ع) می باشند. در بعضی از کتب از این امامزاده جلیل القدر به نام های محمد علی اکبر و محمد ابوبکر نیز نام برده شده است.